সাজাহান আলী আহমেদৰ ক্ষেত্ৰ ভিত্তিত ৰিপোৰ্ট, ১ জুলাইঃঃ
 |
| সকলো যেন শেষ হৈ গ’ল নিমিষতে, চকুৰ আগতে হেৰাই গ’ল সপোন আৰু ভৱিষ্যত |
ভূটানৰ কুৰিশ্বু ডেমৰ পৰা মানাহ ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান হৈ নামি অহা বেঁকী নদীৰ প্ৰবল গৰাখহনীয়া বিগত ২০০৪ চনৰ পৰা ধাৰাবাহিক ভাবে অব্যাহত আছে৷ প্ৰতিদিনেই বেঁকীৰ বুকুত জাঁহ গৈছে শ শ পৰিয়ালৰ ভৱিষ্যত, হাজাৰ হাজাৰ শিশুৰ ভৱিষ্যত, পলকতে ৰাস্তাৰ ভিক্ষাৰী হৈছে শ শ কৃষক৷ প্ৰতিবাৰেই নেতাসকলে প্ৰতিশ্ৰুতিৰ বন্যা বোৱাইছে, বেঁকীৰ গৰাখহনীয়া প্ৰতিৰোঢ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা নাই৷ বৰপেটা আৰু বাক্সা জিলাৰ অন্তৰ্গত সৰভোগ বিধানসভা সমষ্টিৰ এক বিস্তৃৰ্ণ অঞ্চল বেঁকীৰ বুকুত জাহ যোৱাৰ ফলত অৰ্ধ লক্ষ্যাধীক কৃষিজীৱীলোক গৃহহাৰা হৈছে, তেওঁলোকৰ সতি-সন্ততি কেৰালা, দিল্লী, হাৰিয়ানা, লক্ষনৌ, ইটানগৰ আদিত থাকি নিজৰ ভৱিষ্যত জলাঞ্জলি দিব লগা হৈছে, মাথো পেটৰ ভাত মুকলাবৰ বাবে৷— অথচ এইসকললৈ আজিও অব্যাহত আছে ৰাজনীতি৷ ৰাজনীতি ?
ৰাজনীতি নহয় ৰাইজৰ স্বাৰ্থ বিবৰ্জিত ব্যক্তিস্বাৰ্থ সিদ্ধিৰ বাবে এক ভণ্ডামি৷৷
গোৱৰ্ধনাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি কাটাঝাৰৰ দোমনিলৈকে মানাহ-বৰপেটাৰোড সংযোগী একমাত্ৰ গড়কাপ্তানিপথটোৰ দুয়োপাৰলৈ লক্ষ্য কৰিলেই সাধাৰণ মানুহ এজনে বুজিব পাৰিব এইসকল সৰ্বসাধাৰণ ৰাইজৰ দুৰ্দশাৰ কথা৷
 |
| সপোনৰ ঘৰখন আৰু ৰৈ নাথাকে, ভেটিৰ মাটিখিনিৰে কিবা এটাৰ কৰাৰ আশা |
চৰকাৰ সলনি হ’ল,
মানুহৰ আশা বাঢ়িল,
নতুন চৰকাৰৰ বলিষ্ট অংশীদাৰ তথা অসম বিধান সভাৰ অধ্যক্ষ এই সৰভোগ সমষ্টিৰেই বিধায়ক, তেওঁ ইতিপূৰ্বেও বিধায়ক হৈ আছিল৷ বিগত পাঁচটা বছৰ চৰকাৰ পক্ষৰ নোহোৱা বাবে বেঁকীৰ গৰাখহনীয়াৰ কবলত পৰা মানুহৰ কাষত গৈ থিয় দিয়াৰ বাবেও প্ৰয়োজন বোধ কৰা নাছিল অথবা সমৰ্থ নাছিল বিধায়ক গৰাকীৰ৷ এইবেলি অধ্যক্ষ হৈয়ে (১৯জুন তাৰিখে) গোৱৰ্ধনাত এইসকল শতাশাগ্ৰস্থ মানুহৰ পৰা ফুলাম গামোচা, জাপিৰ লগতে সম্বৰ্ধনা অনুষ্ঠানতেই স্মাৰকপত্ৰও গ্ৰহণ কৰি ঘোষণা কৰিছিল অচিৰেই গৰাখহনীয়া প্ৰতিৰোধ কৰা হ’ব বুলি৷ এই কামবোৰ কৰাৰ সুবিধাৰ বাবে তেওঁ লগত চক্ৰ বিষয়াৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বৰপেটা জিলাৰ উপায়ুক্তকো লগত লৈ আহিছিল৷
‘মই মন্ত্ৰী হ’লে সমষ্টিবাসীৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰৰ কাম কৰাত অসুবিধা হ’ল হেঁতেন, অধ্যক্ষ হোৱা বাবে আজি প্ৰতিজন মন্ত্ৰীয়েই মোৰ সমষ্টিৰ উন্নয়নৰ প্ৰতি অধিক আগ্ৰহী৷ মন্ত্ৰী হ’লে চল্লিচ শতাংশ কৰিব পাৰিলো হেঁতেন, এতিয়া ষাঠিৰ পৰা আশী শতাংশ কাম কৰিব পাৰিম৷’’— অধ্যক্ষই কৈছিল৷
‘‘গামাৰীগুৰি, গোৱৰ্ধনা অঞ্চলৰ গৰাখহনীয়া প্ৰতিৰোধৰ সম্পূৰ্ণ ব্যৱস্থা হাতত লোৱা হৈছে৷’’— তেওঁ লগতে কৈছিল৷
আশাৰ ৰেঙণী দেখিছিল ৰাইজে৷
নিৰাশ হোৱাৰ বাবে সময় নালাগিল৷
বিধানসভাৰ অধ্যক্ষৰ প্ৰতিশ্ৰুতিও অসাৰ হ’ল— প্ৰতিশ্ৰুতিৰ পিছতো প্ৰায় অৰ্ধশতাধিক পৰিয়াল জাহ গ’ল বেঁকীৰ বুকুত৷
বেঁকীৰ প্ৰবল গৰাখহনীয়াত সৰ্বস্বান্ত হৈ পথৰ ভিক্ষাৰীৰ দৰে হৈ পৰা
লোকসকলৰ একাংশৰ লগত আমি আলোচনা কৰি দুখ পাইছিলো এটা কাৰণত— ‘‘একপ্ৰকাৰ মাথো পানী খাই ৰোজা ৰাখিছো’’— এগৰাকী বৃদ্ধাই ক’লে৷ ‘‘ভাত থাকিলে, স্বব্জি নাথাকে, আমাৰ সকলো আছিল আজি আমি পথৰ ভিক্ষাৰী’’— সেঁমেকী উঠা দুচকুৰে বৃদ্ধাগৰাকীয়ে আমাক কৈছিল৷
 |
| গৰাখহনীয়াৰ কবলত পৰা দুৰ্ভগীয়া বৃদ্ধা |
‘‘আমি আপোনালোকৰ কথাবোৰ লিখিবহে পাৰিম.............’’— আৰু একো শব্দ নাছিল আমাৰ মুখত৷৷
বিগত তিনিটা দিনতে মাথো গামাৰিগুৰিতেই নজৰুল আলী আহমেদ, আফছাৰ আলী, আব্দুছ ছাত্তাৰ, ময়নাল আলী, ৰেজ্জাক আলী, সাহজাহান আকন্দ, হজৰত আলী আদিৰ মাটি-ভেটি উছন হৈছে৷
‘‘ইয়াতেই আমাৰ ওমলা ঘৰখন আছিল, আমি সৰুতে খেলিছিলো, ইয়াত মোৰ আতাৰ কবৰ........’’ নজৰুলে আমাক কৈছিল৷ মূৰে কপালে হাত দি নদীৰ পাৰত বহি আছিল নজৰুলৰ দেউতাকে৷
ঈদুল ফিতৰ সমাগত, তেওঁলোকৰ পদূলিত ঈদৰ আনন্দই ঢুকি পাব নে ?
 |
| দুখৰ বতৰতো সুখৰ সন্ধানত বেঁকীৰ সৈতে খেলিছে কেইটিমান কিশোৰে |
(বিঃদ্ৰঃ আংশীক ভাবে প্ৰকাশ কৰা হ’ল— সম্পাদক, এন.ই অনলাইন)
facebook
twitter
google+
fb share